Vandaag betrapte ik mezelf
erop dat ik er eigenlijk ook wel wat van kan. Ik was op weg naar huis en van
rechts reed er ineens een of andere malloot door het rood de weg op! Als reflex
drukte ik meteen op de claxon. Op het moment dat ik de claxon zo hard als ik
kon indrukte, begon ik eigenlijk ook meteen te lachen. Waar was ik mee bezig? Waar
maakte ik me zo druk om? Nog zachtjes grinnikend reed ik weer verder, tot ik
bij een stoplicht aankwam. Die sprong vervolgens op groen, maar er zat geen
beweging in de auto die voor me stond. Dit vroeg natuurlijk weer om een dreun
op de claxon! In dit geval had ik weinig keus, anders was ik nu nog niet thuis
geweest. De auto voor me schoof letterlijk weg! Slapen doe je maar ergens
anders, dacht ik en glimlachend reed ik verder.
Ik denk dat ik voortaan
maar stil houd tegenover de mensen die wat te ‘mopperen’ hebben in het verkeer,
want wat dat betreft ben ik net zo erg. Verschil is wel dat ik er
nog de lol van in kan zien, maar dit komt misschien bij andere bestuurders ook
nog wel ooit. Wie zal het zeggen?