Betrapt!

Ik verbaas me soms over het feit dat mensen zich zo kunnen opwinden in het verkeer over andere bestuurders. De meest voorkomende ergernissen in het verkeer zijn: files, bumperklevers en bestuurders die geen richting aangeven. Je bent er zelf ook vast wel eens mee geconfronteerd door iemand uit je naaste omgeving. Als bijrijder is het behoorlijk irritant als de bestuurder zich constant zit op te winden om dit soort dingen. Als dit mij overkomt reageer ik meestal met: “ze kunnen je toch niet horen, dus waar maak je je druk om?” Meestal zorgt dat dan ook wel voor een lach op het gezicht van de bestuurder naast me. Al is het maar voor eventjes.

Vandaag betrapte ik mezelf erop dat ik er eigenlijk ook wel wat van kan. Ik was op weg naar huis en van rechts reed er ineens een of andere malloot door het rood de weg op! Als reflex drukte ik meteen op de claxon. Op het moment dat ik de claxon zo hard als ik kon indrukte, begon ik eigenlijk ook meteen te lachen. Waar was ik mee bezig? Waar maakte ik me zo druk om? Nog zachtjes grinnikend reed ik weer verder, tot ik bij een stoplicht aankwam. Die sprong vervolgens op groen, maar er zat geen beweging in de auto die voor me stond. Dit vroeg natuurlijk weer om een dreun op de claxon! In dit geval had ik weinig keus, anders was ik nu nog niet thuis geweest. De auto voor me schoof letterlijk weg! Slapen doe je maar ergens anders, dacht ik en glimlachend reed ik verder.

Ik denk dat ik voortaan maar stil houd tegenover de mensen die wat te ‘mopperen’ hebben in het verkeer, want wat dat betreft ben ik net zo erg. Verschil is wel dat ik er nog de lol van in kan zien, maar dit komt misschien bij andere bestuurders ook nog wel ooit. Wie zal het zeggen?