die gierende lach en dan vaak met een stel
want er is niets leuker dan de slappe lach
vooral op momenten dat 't eigenlijk niet mag.
De tranen lopen je over de wangen
wat kan je hier vaak nog naar terug verlangen
de pijn in je kaken, je voelt je doodmoe
maar neemt al het ongemak op de koop toe.
En vraagt iemand aan je, "waar lach je zo om?"
dan voel je je werkelijk nog dommer dan dom
je weet op geen stukken na waar het om gaat
en wat je ook zegt, dit vast nergens op slaat.
En al dat geschud is ook goed voor de lijn
al vinden je buikspieren dat minder fijn
je moet ons eens bezig zien, wat zijn we maf
we lachen wat af, van de wieg tot het graf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten