Meestal zijn het vrouwen die van alles op anderen aan te merken hebben,
ook ik wel eens ja, maar dit keer hadden de mannen onze taak overgenomen. Althans,
zo leek het. Op alles wat ze voorbij zagen komen of wie de bus instapte hadden
ze commentaar. Om even een paar voorbeelden te noemen; na de halte waar ik
altijd opstap stond een vrij grote en stevige man die door ‘de oudere generatie’
meteen werd bestempeld als: "jemig, wat een reus!" Vervolgens was er een vrouw op
leeftijd aan het hardlopen in Nuenen, wat niet meer zo soepel ging, en daar
hadden ze op aan te merken dat je dat soort dingen op zo’n leeftijd gewoon niet
meer moet doen, want dat was geen gezicht. Oh wat baalde ik dat mijn mp3 me in
de steek gelaten had, want op deze momenten zou ik het liefste de volumeknop
steeds harder en harder zetten, in de hoop dat ik uiteindelijk niks meer zou
horen! Nu moet ik wel zeggen dat ze me, ondanks de irritaties die ik had, op
een gegeven moment wel aan het lachen kregen. Dit brengt me meteen bij het
laatste puntje waar ze iets op aan te merken hadden. Er stapte namelijk een
chinees vrouwtje in de bus en al bellend ging ze zitten. Ze zeiden toen: “Is
ze een bestelling op aan het nemen? Doe mij anders ook maar een portie bami.” Niet
om het één of ander, maar daar moest ik toch stiekem wel een beetje om lachen. Zo
had ik oudere mannen nog niet vaak meegemaakt. Al met al was ik toch heel blij
toen ik bij school arriveerde en ik kon uitstappen. In het vervolg zorg ik er
wel voor dat mijn mp3 helemaal opgeladen is!
We communiceren steeds vaker met humor. Voor veel mensen is een dag niet gelachen, een dag niet geleefd. En geef ze eens ongelijk. Humor is een interactieve manier van communiceren. We zien dit terug in relaties, in onze persoonlijke beleving en in de reclamewereld. Waar zouden we zijn zonder humor?
14 januari 2012
Dit gaat me te ver!
De bus is mijn ‘favoriete’
vervoermiddel naar school. Waarschijnlijk hangt dit samen met het feit dat ik
geen eigen auto heb, anders had ik het denk ik wel geweten! Tijdens deze ritjes
naar school, maak ik af en toe nog wel eens wat mee. Dit was afgelopen week ook
weer het geval. Balend van het feit dat mijn mp3 leeg was en ik dus niet lekker
dagdromend naar buiten kon kijken, werd ik verrast door een stel oudere mannen
die er moeite mee hadden om hun mond dicht te houden. Voordat je nu een
verkeerd beeld van me gaat krijgen; ik heb er totaal geen moeite mee als mensen
met elkaar praten in de bus, want dit doe ik zelf ook regelmatig, maar deze
oudere mannen werkten me toch stiekem een beetje op de zenuwen. Wat was nou het
geval?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten